Pusterdal: waar langlaufers en kinderen thuis zijn

Voor verwoede langlaufers is Toblach in het Pusterdal zeker geen onbekende naam: het is een van de absolute langlaufparadijzen. Ook voor beginnende tot gevorderde skiërs heeft het gebied echter een en ander te bieden, en zeker voor gezinsvakanties is het een interessante bestemming.Als je het pistenkaartje van Toblach bekijkt, ben je als ietwat gevorderde skiër niet meteen geneigd om er een skivakantie te boeken. In het dorp zelf zijn immers slechts enkele kleine pistes. Langlaufers zullen echter waarschijnlijk meteen spanning – of kramp – in de dijen voelen: het dorp is een uitvalsbasis voor ettelijke kilometers loipen. In totaal zijn er zo’n 120 kilometer loipen. Deze volgen voor een heel groot deel het uitgestrekte Pusterdal – in twee richtingen. Je kan zelfs tot in Cortina d'Ampezzo op langlaufski’s, maar dan moet je wel erg vroeg opstaan.

Aangezien het Pusterdal niet overal echt enorm breed is, om je hier en daar misschien wel wat dicht bij een weg of de bebouwing, en is het niet de hele dag even zonnig, maar voor de sportief ingestelde langlaufer zal dat niet zo’n probleem zijn. Voor langlaufers bij wie het vooral om de natuur te doen is, zijn er ook wel loipen die in de zijdalen of wat hogerop liggen. In elk geval is er in Toblach een centrale plaats waar langlaufers kunnen samenkomen en vertrekken in verschillende richtingen. Hier is ook een klein oefenterrein waar je bijvoorbeeld kunt leren over bulten te gaan of van kleine hellingen af te komen. Er is ook een serieus uitgebouwde skischool die zich vooral op langlauf richt, iets wat je op maar weinig plaatsen in de Alpen vindt. Op een plaats waar zoveel langlaufers samenkomen, moeten natuurlijk ook af en toe wedstrijden georganiseerd worden. Zo is er een jaarlijkse belangrijke langlaufwedstrijd, de Pustertaler Ski Marathon, waar internationale renners naartoe komen.

Helm

Toblach zelf mag op het vlak van alpiene skiën niet zo’n hoogvlieger zijn, de andere vier dorpen in het Hochpustertal liggen gelukkig niet al te ver af en hebben wel wat te bieden. In Innichen is er bijvoorbeeld het skigebied op de Haunold, de ‘huisberg’ van het dorp. Dit is op zich niet echt groot: één lange stoeltjeslift en enkele sleepliften. Je kan via verschillende kanten naar beneden door het bos en een van de zijliften nemen. Voor kinderen en beginners is het een leuk en gevarieerd gebiedje, maar gevorderden zullen er na een halve dag wel op uitgekeken raken. Voor het echte werk ga je beter een beetje verder: ofwel een tweetal kilometer buiten Innichen, ofwel naar Sexten, waar het grootste skigebied van het Hochpustertal ligt: Helm. ‘Grootste’ is natuurlijk ook nog relatief, maar hier kan iedereen zich wel uitleven.

Vanuit Sexten zelf, dat in een zijdal van het Hochpusterdal ligt, vertrekt een grote cabinebaan naar boven. Je kan dan meteen langs twee verschillende kanten naar helemaal beneden, of naar een van de vier sleepliften die boven op de berg liggen. De piste die weer tot in Sexten leidt, gaat voor het grootste deel door het bos en loont echt de moeite. Onderweg kom je onder andere een gezellige hut tegen waar het lekker eten is. Je kan ook langs de andere kant van de berg naar beneden tot in het Hochpusterdal. Ook dit is een redelijk mooie afdaling. Alles bij elkaar heeft het skigebied van Helm zeker het meeste te bieden van het hele dal. Ook mooi is echter de Rotwand, die even buiten het centrum van Sexten ligt. Hier ga je naar boven met een kleine cabinebaan. Boven zijn er een drietal liften, maar als er genoeg sneeuw is kan je via een skiweg nog tot bij twee andere liften geraken. De piste naar helemaal beneden loont echt de moeite, zeker als je het zwarte stuk neemt dat serieus stijl naar beneden duikt. Maar ook de gewone afdaling door het bos is best mooi.

Speeltuin

Waar de verschillende dorpen in het Hochpusterdal op zich de ietwat ambitieuze skiër zeker wat op hun honger zullen laten, heeft het dal als geheel toch wel wat te bieden. Je moet er niet het enorme aanbod van de echt grote stations verwachten, maar andere troeven maken dat wel goed. Het Hochpusterdal is bij uitstek geschikt voor familievakanties. Bovenaan de skigebieden van Innichen, Helm en de Rotwand vind je bijvoorbeeld een heuse speeltuin voor kinderen, met op de Rotwand zelfs een uit sneeuw en ijs opgetrokken ‘kasteel’. Dit zijn ideale plekken om kinderen die nog niet skiën bezig te houden, of om jonge kinderen eens te laten spelen als afwisseling met het skiën.

Ook voor mensen die niet aan langlaufen of alpiene-skiën doen, heeft het Hochpusterdal wel wat te bieden. In de zijdalletjes kan je bijvoorbeeld mooi wandelen, en zeker als er niet al te veel sneeuw ligt kan je je hogerop ook nog als voetganger amuseren. De kleine dorpjes zoals Toblach of Sexten hebben op zich niet echt fantastisch veel te bieden: je vindt er wel wat winkels, maar echt mooie zijn het niet, en er zijn ook niet echt veel gezellige restaurants of bars. Innichen is op dat vlak al een pak interessanter. Dit is ook al een redelijk groot dorp, waar je wel veel winkels en redelijk wat restaurants en dergelijke vindt. Voor het echte uitgaansleven moet je misschien niet naar het Hochpusterdal. Ook de après-ski wordt redelijk bescheiden gehouden. Culinair profiteer je dan weer van het feit dat je toch in Italië zit, hoewel de Oostenrijkse invloed natuurlijk nog heel sterk is. Ook fijn is dat de prijzen, zowel in het dal als in de bergrestaurants, nog vrij democratisch zijn. In het Hochpusterdal eet je op de berg een lekkere pasta voor de prijs waar je in Frankrijk of Zwitserland nauwelijks een plastieken hot-dog voor krijgt.